نام اختصاری: Alb
سایر نام ها: آلبومین
بخش مورد انجام : بیوشیمی
نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم
حجم نمونه مورد نیاز: ml 0.5
شرایط نمونه گیری:
نیاز به ناشتایی نمی باشد.
از مصرف غذاهای پرچرب قبل از انجام آزمایش اجتناب گردد.
ملاحظات نمونه گیری:
سن و جنس بیمار در برگه آزمایش ثبت گردد.
نمونه نباید به مدت زیاد (بیش از 12 ساعت) در دمای اتاق بماند.
موارد عدم پذیرش نمونه: همولیز شدید نمونه موجب رد نمونه می گردد.
شرایط نگهداری: نمونه در C◦ 4 به مدت 5 ماه و در C◦ 20 – به مدت 4 ماه پایدار است.
کاربردهای بالینی: در تشخیص افتراقی بیماری های مرتبط با نسبت Alb به گلبولین و ارزیابی وضعیت تغذیه ای بدن
روش متداول: فتومتریک، برموکرزول گرین
مقادیر طبیعی:
g/dl 3.5 – 5
مقادیر مرجع برای اطفال کمتر از 12 ماه تعیین نشده است.
تفسیر:
هیپرآلبومینمی (افزایش آلبومین) اهمیت تشخیصی کمی به جز در موراد دهیدراتاسیون دارد. موقعی که مقادیر آلبومین سرم یا پلاسما به کمتر از g/dl 2 برسد ادم معمولاً ظاهر می شود.
عوامل مداخله گر:
در شرایط داخل بدن (invivo) مصرف استروئیدهای آنابولیک، کلوفیبرات، پروژسترون، اپی نفرین باعث افزایش و مصرف آلوپورینول و استروژن باعٍث کاهش مقادیر می گردد. در شرایط آزمایشگاهی (invitro) دکستران افزایش دهنده پروتئین های تام سرم می باشند.
توضیحات: مقادیر آلبومین به دست آمده با روش برموکزول گرین ممکن است با مقادیر حاصل شده با روش الکتروفورز یکسان نباشد.
